Penceredeki Resmin Şiiri - Umut Atay

Günlerden, ufuklardaki gözyaşlarımın saygı duruşuydu,
Bugün herkesin ağzında bir ayrılık türküsü dolanırdı,
Herkes benim türküm diye bağırırdı,
Benim ise ağzım mühürlüydü,
Issızlaşmış penceremden sadece senin gelişini beklerdim.
Hep mi beklerdim karşılık bulmadan canlanan soluğunu,
Hep mi beklerdim başka diyarlarda atan kalbinin titremesini,
Sessiz bir anının titremesini anımsatır gibi.
Güneşin parıltısı denizlere bizi yansıtıyor,
Dalgalı denizlerde giden gemiler gibi,
Yüreğimin bir kopçası sevincimizi hatırlatıyor.

Bir pencere aralığında seni bekliyorum,
Gün doğduğunda yeşeren umutlarımı sayıyorum,
Geceleri o aralıktan içime işleyen soğuğunu yadırgıyorum,
Penceremin aralığından ayrılık rüzgarın estiğinde hep seni bekliyorum,
Bu bekleyişin bedelini sensiz ödüyorum.
Biliyorum, artık sen de benden soğuyorsun.
Belki bir gün kapanır da üşümezdi içim,
Belki bir gün oradan geçersin de son kez yeşerirdi Umutlarım.
Ama hiç kapanmadı o pencere aralığım,
Ne sen geçtin o yoldan ne de bir izin kaldı,
Çünkü Sen gittiğinden beri hep bir yanım Aralık kaldı.