Penceredeki Kız ve Şizofren Kar

birden olacak seziyorum
bu kar havası
“oysa ne güzelsin”
bu kızılımsı karanlık
bu sessiz beyaz
her şey birden olacak biliyorum
ne desem sana ne anlatsam olabildiğince az!
aklım yer değiştiriyor, iklimler ah iklimler
beni kılıksız bırak!
hiçliğimle oynama
bana yanaşma
isteme hiçbir şey isteme
yok
Ah ne desem az
ne desem çok
sersem bir çocuk gibiyim
uyandım kendime gelemedim
yüzümü yıka
yüzümü yıka
yüzümü yıka, soğuk sularla
ruhumu yıka! ! !
üşümek istiyorum beni ısıtma…
(de ki ona: sana vaat edilen yalandı, git ve kutsalını ara)

ne duruyorsun orada izbe, gel savaş benimle
/sevişebildiğin gibi/
gerçekten çok müphem bir şey diledim
senden.
burada kalma, karış hayaline,
hiçbir şey saf değil sana bunu söylüyorum, bunu söylüyorum,
karış.
her şey ne kadar sıradan, her şey ne kadar basit (görünüyor)
öyle ya!
beni sınama,
beni her halimle gör,
beni sınama
yorulursun
devraldığım bir krallık yok
kendi bahçemde oynadım tüm oyunları
geriye baktığımda hala aynı bahçede
oynar mahallemin tüm çocukları
beni sınama
insanım
yanılırsın
ah bu kar havası işte
solu en derinden karışsın nefesine
penceremdeki kar
ve sıfatını gizlediğim kız
karışın birbirinize...

11.01.2008