Pencerede Bir Kedi Şiiri - Galip Uçar

Yarım bir ay duruyordu gökte
Bulutlar yavaş yavaş sarıyordu şehri
Pencerelerin ışıkları kapalı
Pencerede bir kedi
Seyrediyor gelip geçeni
Kaydediyor beynine
Sanki dört ayaklı anı defteri
On küsür yıllık ömründe
Doldurmuş belleğine geleni gideni
En çok o biliyor olanı biteni
Şurada kim kimi öpmüştü
Kim kimi sevmişti
Kim kimi bile bile aldatmıştı
Şu köşe başında vurulan çocuk
Belki şimdi 25 yaşında olacaktı
Ekmek kuyruğunda diz çöküp oturan mı
Banka sırasında kalp krizi geçirip de
Sırasını göremeyen mi
Pazarcılar bağır çağır don atlet satarken
Kadınlarca şaşkın bakışlarla izlenmesi mi
Ne dersen
Ne sorarsan var bu kedide
Kedinin gözlerinin sarısında saklılar
Altın rengi tılsımlı nadide gözleriyle gördü hepsini
Çöpten yemek yiyeni de
Kasaptan eli kolu et dolu çıkanı da
Belki yeteneği olsa
Oturup bir bir yazacaktı bu adaletsizlikleri
Hatta belki Marx yanında halt edecekti
Belki de kediliği tutacak
Bencil bir umursamayışla
Sadece merakını giderme kalacaktı
Bu cumbalı pencereden bakışlar
Belki de isyan edecekti
Yırtacaktı perdeleri gölgelikleri
Belki Metris’te gün sayacaktı yazdıklarından
Belki de ciğere ete boğulacaktı yazmadıklarından
Sonuçta bir kedi
Tepesinde pasparlak bir ay
Sarı gözleri pencerede lal