Pencere Yanı düşünceleri Şiiri - Gül Güz ...

Uzun soluklu bir yolculuk sırasında yazıyorum sana bunları.

Hani demiştim ya sana uzun bir otobüs yolculuguna çıksak seninle.
Farklı otogarlardan aynı koltukta , pencereden geçip giden yemyeşil düzlükleri izlerken , konuşabilsek herşeyi... Bir otobüs yolculuğunun sallantisinda günebakan tarlalarının sarılığına , ışıl ışıl parlayan denizin dalgasina , kıvrılıp uzayıp giden köy yollarinda hayvan sürülerine dalsak seninle başım omzunda sessizce konuşsak.
Gece olduğunda şehirler geçerken binaların ışıkları içerisinde kalabalık yalnızlıklara baksak işte bizden farkı yok , gecenin geç vakti Televizyon karşısında uyuklayan adamın, günün yorgunluğuna direnen mutfakta bulaşık yıkayan kadının, balkonda sigara içen şu delikanlının...

Uzun soluklu bir yolculukta yazıyorum bunlari sana...
Kaç diyar geçtim yan koltuğum boş.
Basım pencerenin soğuk camına yaslanmis otobüsün tıkırtısında annemin sıcak dizlerini ve saçlarımda dolaşan ellerini özlüyorum.
Çocuklugumu özlüyorum.
Sonra sen geliyorsun aklima , sessiz şiir...
Kaşlarını çatsan da hep sen, o gulen gözlerini unutamıyorum. İnsan bazen tutunmak istiyor birşeylere sanırım ben gülen gözlerine tutundum.

Eğer yaşasaydım belki bu denli güzel sevemeyecektim seni.
Uzun bir yolculuğa çıksaydık seninle , ayrı otogarlardan , yan yana koltuklarda herşeyi konuşmak değil de , aşkın sesine kulak verip , omzunda uzunca susmak isterdim...