Pencere Şenlikleri Şiiri - Erdal Ceyhan

Nasıl bir hayat bu
yaşarken yanıyorsun
yanarken kalbin kanıyor
kanayan kalbin bir nehir oluyor
beyninin içine doluyor
dolu bir beyin
boş bir beyni sorguluyor
belli ki yanıyorsun
yaşarken
kanıyor kalbin yaşarken
yaşarken şaşırıyorsun
nereye gidiyorsun?
Seyrediyorsun
seyrediliyorsun…

Garip bir biçimde
gülüp,ağlıyorsun
gezmelere gidiyorsun
oturuyorsun
ve pencerelerden seyredip
o ağacı…Ah ediyorsun
ağaç ağaç,sevgili ağaç
o da sana benim baktığım
gibi bakıyor mu,
bakışı canlar yakıyor mu?
Neler oluyor bu dünyada
seviyorsun,sevilmiyorsun
seviyor,anlamıyorsun
ve sevdiğin ölüyor bir kış günü
pencerenin önünde
bir kuş gibi..

Hiçbir şey yapamıyorsun.