Pencere Önü Çiçeği Şiiri - Mustafa Tekerlek

içimde keskin bir kış oluyor her akşam
evlerimi sular basmış oluyor gözyaşından
hiç tükenmemiş bir sevginin
hiç tükenmeyecek sancısına yazmış oluyorum
ama artık
öyle eski, öyle uzak, öyle yorulmuş oluyor ki her şey
artık sessizliğine yazmak bile senin
böylesine bitkin, böylesine sevimsiz duruyor

az da olsa şimdi
hayal meyal hatırlıyorum da beni sevmiş olduğunu
henüz dün gibi gözlerin, çıkmıyor aklımdan ah ne yapsam
bir de seviyorum desen çıkıp karşıma seni
saçların biraz ağarmış, yüzün biraz kırışmış olsa belki o gün
kim bilir ne kadar yıl geçmiş olsa da bunca zaman sonra
bilmem gider miydik gözlerinin kahvesine yine seninle?
ben oysa dün gibi,
yani henüz gözlerin gibi tutulurdum ay karanlığında güpegündüz sana

hayır, hayır istemiyorum böyle konuşmak niye?
yetmiyor düşüncelerin, yetemez oluyor artık
bir gemi var
bir sensizliğin gemisi
ki kalbimin karalarına oturmuş
bir gürültü koparacak diyorum...
o da susuyor her şey gibi
içimde her şeyle beraber
ben de susuyorum

tam alışmışım derken
işte yine sinemdesin
işte saklı güneş, ve önünde bir bulut
sarısındasın güneşin, bulutunsun bembeyazın
söyle gül pembe suyun mu eksik,
yoksa perden mi çekilmiş geceden?
kurşun mu sıkılmış lambalara,
gözlerin mi vurulmuş erkenden?
pencere önü çiçeği gibi
söyle ey sevdiğim
söyle, dargın mısın yoksa en sessizinden?