Pencere Kenarı Şarkısı. Şiiri - Ayfer Ta ...

Sana sarkan bütün dallarımı
Buduyorum bu akşam.
Adın geçen şiirlerden çiziyorum adını,
Bütün kapılarda bekleyen sen,
İntihar eşiğinde sırada beden.

Sana yeşillenmiş yapraklarımı döküyorum bir bir,
Kurak bir vahada sarartıyorum, içinden sen geçen düşlerimi,
Gözlerinin kahvesine asılmış yüreğimi,
Tutup kolundan alıyorum hoyratça.

Senin ikliminden gelmiş bulutlara,
Kızıl vakitler doğurtturuyorum yalnızlığımda,
Şafağı bir sonraki gün olmuş dileklerimi,
Nadasa bırakıyorum sebebi sen olan, hüznü boğarken.

Ucuz şaraplarda sarhoş ediyorum yine kendimi,
İçki sen, sigara sen, adı yalnızlık bu işin; tekmili sen.
Dudaklarımdan siliyorum kalan son harfini,
Solan yüzümü kanatarak eskiyor bakışın.

Vurgun yemişliğinde kalbim,
Görmeyen bir çocuğun bakışı gibiyim,
Aşkın gezindikçe dökülüyor tenimden,
Sen bahçemde gül, ben arsız diken.

Gece soğuk, gece bir harbin karartısında,
Bu gece yarısı, seni düşünmekten düşürdüm ömrümü.
Fikrimin asiliği delip geçti sol yanımdan,
Devri, senesiyle kırdım dalından.

Yosun tutan çağlayanla aktı gözlerim,
Çelik duruşuna mutlu koyamadım yüzümü,
Konuşamaz alnımda derin çizgiler,
Geride bir hazan, artakalan eylülden.

Bakışlarını çatıma bıraktı yağmurlar,
Bekleyişime ağır kollarını açtı balkonlar,
Bir dirhem umuttu, bir adım aralık açıktı kapın,
Düşlerime saldığın ayışığı ile penceremde senden kalanlar.