Benim pencerem hiç denize açılmadı.
Oradan oraya gezdim durdum halbuki. Nereye gitsem, manzaram ya bir uçurum yada bir karanlıktı.
Açılmadı pencerelerim bir maviliğe, seyredemedim yemyeşil ovaları, dalıp gidemedim gökyüzüne.
Belki de içimdeki karamsarlıktan çıkamadım ben.
Belki de pencerem; bırakın denize açılmayı, hiç açılmadı.
Kalbim parmaklıklar arasından mı baktı bunca zaman hayata.
Karamsarlığın, kalbimin etrafını çevrelediği bu parmaklıklar ne zaman azad edecek onu.
Beni bu eylül öldürecek
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Devamını Oku
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta