Pencere, Deniz ve Kalbim Şiiri - Furkan Brt

Benim pencerem hiç denize açılmadı.
Oradan oraya gezdim durdum halbuki. Nereye gitsem, manzaram ya bir uçurum yada bir karanlıktı.
Açılmadı pencerelerim bir maviliğe, seyredemedim yemyeşil ovaları, dalıp gidemedim gökyüzüne.
Belki de içimdeki karamsarlıktan çıkamadım ben.
Belki de pencerem; bırakın denize açılmayı, hiç açılmadı.
Kalbim parmaklıklar arasından mı baktı bunca zaman hayata.
Karamsarlığın, kalbimin etrafını çevrelediği bu parmaklıklar ne zaman azad edecek onu.
Ne zaman bir kuş gibi özgür kalacak kalbim.
Ne zaman denize, gökyüzüne, yemyeşil ovalara açılacak pencerelerim.

Bilmem.
Belki de hiç bir zaman..