Sen gittin ya yağmurlu güz gecesi,
Çiğler yere değil, gönlüme düştü.
Vakitsiz akşamların çilekeş eşi
Derin uçurumlara ansızın düştü.
Şimdi oda boş, içim aynı ahenkte
Bekliyor zamanın geri döneceği günü.
Kafamda aynı sual hep yer etmekte:
Olur mu pervasız gidenin dönüşü?
Anılar uçur benden ayak bastığın yere,
Gölgelerinse sürünen hep yalnız kalsın.
Aynalara baksan imrenerek bir kere,
Zahiri görünüşlere sakın aldanmayasın.
Güller de soldu, bülbül öldü kahrından,
Toprağa düştü pencere arkadaşım.
Tokmak sesini işitmezsem bağrımdan,
Kara topraklara ben de yoldaşım.
Kayıt Tarihi : 5.5.2006 16:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Emre Tulay](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/05/pencere-arkadasim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!