Pencere Ardından Şiiri - Füsun Atalay

Yeni yeşeren bir filiz iken kırılıp
Alındım doğduğum topraklardan
Koyuldum bir bardak su içine
Köklenmeye mahkum beklemeye.
Zamanla tutundum tek başıma
İncecik kıl damarlarla yeni bir yaşama
İki çiçek verdim ömrüme tanık
Aradaki yıllar, diller, okyanuslarla
Çok uzaklara savrulmuş olsam da.
🌺 🌿
Geçti ömrüm birbiri ardı hasret dolu
Mevsimlere, kuşlara, solan anılara
Bağrımı açmadan bir kez rüzgarlara
Bakarak özlemle pencere ardından
Senelerle sararıp solan yapraklara.
Kâh şükredip kâh ağlayarak kaderime
İçimde yanar söndüremediğim bir arzu
Acep çiçek vermektense pencereden uçup
Kuşlar, kelebeklerle yaşamak nasıl olurdu?