Pencere Şiiri - Ahmet Mustafa Kulaber

Uyku girmiyor gözlerime             
Mehtabı seyrederken sularda             
Ayaklanıyor karanlıklar             
Kırmaz uykularda...             
Soluyor nefesim pencereme             
Kederlerime şerbet dökülür sanki             
Her tıklayan ses uzanır yarınıma             
Her düşen yıldız             
Düşer avuçlarıma...             
Doluyor alaca bulaca ışıklar             
Kederlerimi konuklarım düşümde             
Uzun gün akşamından             
Meskene dönüşümde...             
Dengesiz bir çığlıkla süpürülen ömrün             
Süprülen bu ömrümde             
Yıldızları parçalanır evrenimde             
Gözlerimi eritir bu yabancı caddeler artık             
Çatlamış dudaklarımla             
Mırıldanır kent eski şarkılarına alışık             
Gündüzüne gecesinde             
Sabahı bekliyorum ışık ışık...