Pencere... Şiiri - Hatice Kelleli

Dörde bölünmüş cam kenarım..
Demirle çevrili tahta pencerem...
Bir sen vardın hayatımda...
Birde yanına sokulmuş ağaç...
Bir ağacım vardı penceremin kenarında....
Görebildiğim tekbir ağaç...
Boyum yetişmezdi başka birşey görmeye...
Bir ağacım vardı hazan yüklü penceremin kenarında..
Dokunmak isteyipte beceremediğim bir türlü...
Bir tutam yaprakla çevrili dal parçası...
Dört mevsim vardı sokakta yaşanan
Yaşamayı beceremediğim
Dört mevsim...
Pencereme mahkum yüreğim,
İstemeyi başaramadığım dilim...
Görmenin yetinişi vardı içimde..
Yazın aleni sıcağında yemyeşil kokusu,
Sonbahar yazın bitiş hazanı...
Dökülen tek yaprağına muhtaç yüreğimle
Yaprağına dahi dokunamadığım...
Bir ağacım vardı penceremin kenarında
Ulaşamadığım bir ağaç...
Çiçeklerini izlediğim yapraklarını düşlediğim....
Dokunduğum anın hayalinde bir ağaç vardı bildiğim...
Bir dünya vardı göremediğim sokaklarda...
Birde dünya dediğim..
Yatakla pencere arasında iki metre kapalı kutu...
Konuşamadığım ağzım...
Söyleyemediğim sözlerim...
Yazamayan ellerin,
Yürüyemeyen ayakların mahkumiyetindeyim...
Sessizliğin hicranlı karanlığında yüreğim...
Suçsuzluğun gazabındayım...
Sözsüz şarkımın mısralarındayım...
Sazsız şarkının aleni müziğindeyim...
Telleri inlemenin haykırıışı...
Üflenişi uğultu olan sazların s essiz senfonisindeyim...
Bir ağaç var...
Tek bir dalını görebildiğim...
Demirle çepeçevre bir cam kenarı...
Birde yatak....
Diriliğin sessiz ölümüne mahkum yüreğim...
Birde kullanamadığım bedenimle
Bir pencerenin gösterdiği hayata mahkumum...