Pencere Şiiri - Güneş Davenport

Penceremi açıyorum sabaha,
Havanın kokusuna, pusuna,
Rüzgarın ürperten soluğuna,
Ve Güneş'ten önce uyanmanın coşkusuna...

Penceremi açıyorum doğaya,
Ağ gibi örülmüş dokusuna,
Tutkusuzca üreten, paylaşan ordusuna,
Abartısız ritmine, safca varoluşuna...

Penceremi açıyorum insana,
Kurgu amaçlar peşinde koşana,
Ve defalarca yapıp, bozana,
Gelişme adına yozlaşana...

Ve penceremi açıyorum bana,
İçimde her gün yeniden uyanana...
Kalabalığın baskısına dayanıp,
Yine de bakir kalmaya çalışana...