Pencere... Şiiri - Bülent Ahmet Alp

Bir yaz gecesinde sıcaklığın henüz normale dönmeye başladığı zamanlarda, eksik giden birşeyler vardı...sanki henüz yazılmamış gibiydi..ölüm pusuda bekliyordu.Nerden geleceği belli olmayan bir duvar kesiyordu önümü......Bir rüzgara kapılıp gidebilirdim her an. Ve bir yaşam getirebilirdi kendime...Nerede ve ne olduğunu hiç umursamadan bakıyordum pencereden..Umarsızca sokağa bakıyordum boş...Sokak lambaları ve gece karanlığında dolaşan kedilerden başka kimse yoktu sanki şehirde....
Şehire bir yalnızlık çökmüştü..Ve ben penceremden bakıyordum...Ay gökyzünde hilaldi....Bu geceydi...Ve yıldızlar yoktu gecede...Bir iki taneden başka......
Sigara yaktım sessiz ve usulca....Dumanı savrulurken geceye...Dokunsalar ağlayacak gibi oldum.......Eminim ki gözlerim parlıyordu şimdi gecede....
Şehire bir yalnızlık çökmüştü...
Ve ben penceremden bakıyordum.....