Pencere Şiiri - Gülşen Şenderin

PENCERE

Evlerde oturuyoruz, komşuluk, akraba modası geçmiş
Bir yanımız köylü, bir yanımız kentli, kimimiz göçer
Kimimiz şiir, öykü, roman, resim, kimimiz amaçsız yazar
Zamanın örgüsünde gençliğimiz, üstelik ajandası geçmiş…

Karşımızda ekran, pencere, hemen iletiriz günaydını
Hoşluklar, sürprizler, bazen de hüzünler var, titretir canı
Umuda asılırız, insanın refahla, huzurla geçse de yaşamı,
Gülümseyen, ışıyan aydınlık, ille ki kuşatır, sarar dört yanı.

Kahvaltı, gün akışı, yoğunluğu aşma savaşımı bir süre
Gündem yazılır, çizilir, okunur; aile sıcaklığı çepeçevre
Sanatla hep iç içe olmak ne hoş! Sonrası yeniden pencere
Özlem rüzgârları eserken, düşler fısıldaşır, dalarız anılara.

Bin bir çağrı yüreklerde, aşkla yürüyoruz iç dünyamıza
Mor, mavi, pembe, yeşil toprağın şenliği, dolsun içimize
Hani o düşler ülkesi var ya, Anka kuşu, barış taşısın bize!
Direnmek yakıcılığa, pencereden sızan kül kokusu taptaze.

Pencere, kucaklamak masmavi göğü, baharı, yazı, güzü, kışı
Tek şey söylemek sevgice, en güzeli, insan olabilme bakışı
Dalarken güneş yalnızlığımıza, söz dinlemeyen zaman akışı
Pencereden akseden ışıltılarla, sonsuz kılmak var dünyaya aşkı.

Gülşen Şenderin