Manzarayı çizdim,
Yüreğimden kopan renklerin cümbüşüyle.
Nefesim çarparken kendime,
Görünen görünmez oldu.
Sildim buğulanan yüzümü, terli ellerimle.
Gördüm beni manzaranın içinde.
Renkli bir iz kalmıştı yüreğimin derinlerinde…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta