Pencere Şiiri - Özge Özgen

Saçlarımdan kızıl sancılar geçerken
Bir günde göz rengini unutan
insanlar tanıdım
Hergün başka bir dua ile yıkadım
bileklerimi
Hergün başka bir yüzü ezberledim
ıssız caddelerinde
İstanbulun

Bazı geceler
sıgara yanıkları sönerken sırtımda
ürkerek baktım pencerelerden
tek kanatlı kuşlara
Kimine
korkarak açtım kapıyı
kimine severek
Ne çok gün çaldım dediğim kalbimden
ölüler geçti titreyerek

Kendi kabuğunda
nöbet tutarken askeri ücretli sızılar
yanyana dizilmiş taşları
kırmayı öğrendim annemden
Ve ne çok hata yapmışım
dediğim şeyleri
Sil baştan yaşattı bana hayat
ne çok
inciterek

Özge Özgen