Pencere Şiiri - Maide Özgüç

Mor pencereler
Üzerinde eski siyah perdeler…

Ne bakış,
Ne seyre dalış…
Ne ihtişam!

Pencereden yansıyan.
Gündüzler
Bakınca mor çerçeveden,
Bir dizi pastoral yalnızlık fırlar heceden…

Kapatamaz siyah perdeler.
Yalnızlıklar kalkıp da kaçarken başka diyarlara,
Örter bir örtü şimdiki hadiseyi…

Görülmeyen devler kapıp ziyan eder
Henüz bitmemiş hikayeyi…

Form bulamamış karabasanlar cirit atar ortalıkta…
Dur diyecek bir Allah'ın kulu da, yoktur bu masalda…
Siyah perde ile pencere derin uykuda…

Dillerde başka yazgılar sığınacak yer arar
Bulamayınca bir diyar, gidip yine kulağının üzerine yatar…

Sevdaya dize olmaya çalışan kahramanlar
Hazan yerinde sarhoşları oyalar…

Ellerinde boyalar yaban arıları hüzünleri kovalar.
Herkeste bir ayrı gayrı düşmeler…

Baş olmaya çalışan ayaklarda bir kibir, bir tam salınımlı fiziki kuvvet…
Dışarıda kopuyor, deyim yerinde ise kızılca kıyamet!

İlişemeyince mor pencerenin perdesine,
Dışarıda inlerle cin Ali bağrış çağrış top oynar
Kazanan kalır, Cin Ali topu kapıp başka sayfaya kaçar…
İnlerde bir yalnızlık halleri davet ederler aut şeyleri…

Bağırtılı bir yürek selamına uyanır hovarda yaşamların prensi…
Pencereden görünenler izin isteyip ayrılırlar manzaradan…

Bir dişi sineğin gölgesi vurur ışığın yansıyan yanına…
Firar eder yalnızlık! Kaçar bir maskeli baloya.
Tez elden uyananların gölgesi yansır o dakika gerekli konuya…
Tırsak yalnızlıkta bir dolu kalabalığa karışma halleri…

Yel savrulur, yelin ellerinde çöl kokusu.
Gül vurulur bülbüle bu mealde gönlünde sevdanın derin sızısı…

Çığırtkanlar dolaşır sokakları karış karış bulmak için kayıp prensi
Lakin prens ahbap olmuştur, bizim yolcudur Abbas’la
E tabi bağlasalar durmaz salınır başka diyardaki yollara…

Bin bir gece masalından öykünen hikaye geceye çöreklenir.

Motor der yönetmen, iner eski perde!

Kapanır mor pencere...

Anlatılanlar geride,

Şiire siner…