Pencere (431) Şiiri - İbrahim Arslan

Pencerenden neresinden bakarsam bakayım,
Şu cennet kuşlarını her sabah şakıtırsın.
Mümkün mü Sen'den başkası şakıtabilsin.
Ey İbrahim...
Madem bir sabah olsun gözyaşlarını akıt...
Penceremden neresinden bakarsam bakayım...
...
Karanlığı yeniyor aydınlık.
Aydınlığı yeniyor karanlık.
Sen ay ve yıldızlarla yine aydınlatırsın.
...
Bir vakit geliyor rüzgarı yakalıyorum.
Rüzgarın yakaladıklarını.
Cennet kuşlarını her sabah şakıt yine İlahi!
Cennette duyamasam bile.
Burada yeter bana bu kadarı.
...
Sen en zengin!
Hiç eksilmez zenginliğin.
Bu sayısız hadsiz Cennet kuşları.
Senin için üç- beş tane demek...
İstersen Ebabil kuşlarını gönderirsin.
Zalimlere.
...
Seni zikrediyorlar şüphesiz yine.
En güzel zikir ile.
Kulaklarım ne sağır benim.
Sana gelince adımlarım ne ağır benim.
Çağrı var kalk diye cennet kuşlarından.
Ben yattığım yerde kaldım...
...
İbadetlerimin hiç kıymeti yok.
Ben merhametini umarım.
Şu cennet kuşlarını şakıt yine efendim.
...
Bu kutsal vakittir.
Bu yazdıklarım değersizdir.
Bu yazdıklarıma bile belki tövbe gerektir...
...
Ey Rabbim...
Ey yüceler yücesi.
Sen'i zikretmek isterdim.
Her dakika, her saniye.
Şu cennet kuşları gibi.
Ben olmasaydım nefis sahibi...
O nefsim ki,
Şakır şakır tepemde.
Bir lahzacık bırakmıyor beni,
Ben'le, Sen'le...
17.01.2013