Pencere Şiiri - Murat Ağır

Bitti dediğin o gün, senden ayrılırken,
Yüreğimi ufalayıp ayak izlerimin üzerine serpiştirdim.
Olur da dönersen bir gün geri, yapman gereken tek şey;
Ayak izlerimin üzerindeki yüreğimin kırıntılarını takip etmek olacaktır.
Aradan uzun zaman geçti,
Uzun zaman geçti ama ben hala aynıyım.
Avaz avaz susuyorum, biraz da yorgun düştüm yaşamamaktan.
Ama hala umut kırıntıları var ceplerimde.
Sürekli pencerenin önünde oturuyorum,
Ayak izlerime doğru uzun uzun bakıyorum.
Karamsar, simsiyah değil ama
Günden güne koyu lacivert rengini alıyor
Ceplerimde sakladığım umutlarım.
Dün canım çok sıkıldı, dışarı çıktım.
Ayak izlerimi yok edip,
Yüreğimin kırıntılarını tekrar bir araya getirecekken,
Parçalanmış yüreğimin hala adını sayıkladığını duydum.
O an vazgeçip her şeyden,
Geri dönüp oturdum pencerenin önüne ve o an bir kez daha,
Hala seni ne kadar çok sevdiğimi anladım.
Son güne kadar,
Ne pencerenin önünden kalkıp gideceğim,
Ne de,
Yolunu gözlemekten vazgeçeceğim.
Sana söz: seni öldükten sonra bile seveceğim.