Pencere Şiiri - Umut Çelik

yitirmiş bütün tılsımını
bir kırgın sevdaydı bizimkisi
hiç bir sorumluluğumuz yoktu
sorgusuz hayata karşı
üniversiteli bir genç kız
sevilmekten yoksun delikanlıydı
kısa ama kökleri uzun aşkımız
sanki yüzyıllık bir çınar

işte ne kaldıysa geriye
ölüm bir yolcudur
vardı varacak sılaya

yine de güzeldi bahar
açan çiçek
uçan serçe
temizdi sevdalar ve yemyeşil dağlar

ölgün bir şiir kapımda
açmıyorum kapımı
durgun bir gecedir
sigara usanmış ben bıkkın
ne sen leylaydın ne de ben mecnun

ve bir gün dediler ki
artık susma vaktidir
dokunma toprağa
küs güneşe

biz hiç yaşamaktan korkmadık ki
acıları ayrılıkları
aşka kement atan
sevdaya sormadık gelir misin diye
biz hiç korkmadık ki
aşkları şiirleri
gürül gürül akan bir dünyada
yaşamaktan okumaktan

şimdi sen ne olmuş diye soruyorsan
koyun sürüden çıktı
maymun gözünü açtı
enayi yemi kaptı
ya da ne bileyim işte sen bul bi şeyler

işte
biz böyle bir sarayın penceresinden
izliyoruz hayatı