Sen; kan bağım, canımdan bir parça, ilk yeğenim.
Sen; ev arkadaşım, sırdaşım, yoldaşım..
Sen; sıkıntılarımı paylaştığım, desteğim, dayanağım..
Sen; soğuk gecelerde ayaklarını koynuma bastığım..
Sen; sevinçlerde-hüzünlerde boynuna dolandığım..
Sen; Çocuğum gibi öpüp kokladığım..
Sen; Candan öte cansın, benim gönlümde sen binbir anlamsın..
Sen; kırsanda, küssemde, kırılsamda,
Boynu büyük kalmasına dayanamadığımsın..
Sen nasıl hissedersin bilemem ama;
Tanrım beni hiç sensiz bırakmasın..
Kayıt Tarihi : 7.2.2007 16:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özgül Özyılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/07/pena-ma.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!