Pembegül Şiiri - Recep Yağar

Pembegül
Derdim, ne şair olmak, ne de şiir okumak,
Seni ararım Talas’ta, gülüm Pembegül.
Yürüdüğüm kaldırımlarda, seni düşünür,
Adını söyler durur, dilim Pembegül.

En güzel günüm, gül verdiğim o gündü,
Beni sana bağlayan, elindeki o güldü,
Senin için kavrulan, aha bu günüldü.
Aşkın yaktı kavurdu, kül etti beni kül,
Haydi durma koş ta gel, bekliyorum Pembegül.

Baban seni zengin, Alamancıya vermiş,
Recep bulamasın diye, uzaklara göndermiş,
Bilmez misin ki bu gönül, seni nasıl özlermiş.
Aşkın yaktı kavurdu, kül etti beni kül,
Haydi durma koş ta gel, bekliyorum Pembegül.

Anayurt’ta oturuyor, diyorlardı sana,
Otuz yıllık ayrılık, reva mıdır insana?
Sesimi duyuyorsan, haydi cevap ver bana.
Aşkın yaktı kavurdu, kül etti beni kül,
Haydi durma, koş ta gel, bekliyorum Pembegül.

Her pazar sesleneceğim sana buradan,
Anayurt’ta hissem var, çıkar ise kuradan,
Bu ev senin olsun, kurtulursun kiradan.
Aşkın yaktı kavurdu, kül etti beni kül,
Duy sesimi koş ta gel, bekliyorum Pembegül.

Sen gelene dek, gitmeyeceğim buradan,
Ne olur bir gelsen, şu evlerin aradan,
Kavuştursun, benim gibi sevenleri Yaradan.
Aşkın yaktı kavurdu, kül etti beni kül,
Neredeysen çık ortaya, yalvarırım Pembegül.

Büyüklerin geleceğini çok yanlış hesapladı,
Bu ayrılık yüzünden, içimi dert kapladı,
Derdim kara sevdaymış, ciğerim su topladı.
Aşkın yaktı kavurdu, kül etti beni kül,
Neredeysen gel gayrı, yalvarırım Pembegül.

Dinledin mi, hep yalvardım, okuduğum şiirde?
Benim gibi seven var mı, söyleyin bu şehirde?
Ne hesap vereceksin, hesap günü mahşerde?

Aşkın yaktı kavurdu, kül etti beni kül,
Haydi çık ortaya, bir kere yüzüme gül,
Seni ilk günden beri, seviyorum Pembegül.

Son aşk şiiri 01.08.2009 Recep Yağar