Pembe perdeler Şiiri - Senem Erdem

koyu perdeleri çıkardım kornişimden
pembe bir yorgan sırıttım ikimize
yastığımızda bak aynı renkte
şimdi seni düşünür
sabaha seninle uyanrım

oh
hayat seninle yaşanıyormuş
gördüm
seçilmiş renklerimizle
karakışın sisi ile pembe

pembe sisler dolaşır
dağılarak düşüncelerimizde
sıra geldi görüş mesafelerinin ayarına
oldu işte
şimdi açılmaya müsait utangaç zarflar
sen açamıyorsan
ben açar okurum
pembe sayfaları

uzak şafakların ayak sesleri gelir
nabızları atar
ince bir hesabım varsa
kes bak damarımı
akan kan pembe

mektup yazmak istedim
koparmadan
papatyaların yapaklarına
odamda herşey pembe
sende mavilerden bahsederek
mavileş ne çıkar

uykusuzluklarımızda boyansın
kara kahverengi gözleri
mor menekşeleri de severiz
bakışındaki o asalet varya

pembe bir sıklamen
pembe penceremizin önünde
suyunu içerken
saksıdaki tabağından
çekilse de pembe perdeler
değişmez havaları
küsmez astarına

sokak abajurlarımızdan
mavi şimşekler çakarken
pembe perdelerimizin bahçelerinde
çıtı pıtı çiçekleri var ya
herbiri bizim gibi
birbirinden deli

yeminlerimiz yanaklarından
pembe çiğler damlatırken
gonca dudakların üzerine
silip süpüremem öpücüklerini
pembe perdelerle
açılıp kapaırken
uyku çiçekleri
pembe sinmiş dokularıma
pembe kusundan belli