Hani ufak bir evimiz vardı
Penceremizin kenarları
Pembe boyalı ufacıktı
O ufacık
Pencerede sadece
Sen ve ben vardık
Ben baktığımda seni,
Sende beni görürdün
Ve dünya bize vız gelirdi
Ha dönmüş ha dönmemiş
Ne önemi vardı
Biz dünyayı bu pencereden
Pembe renkte görürdük
Hani bir söz vardır
(bir elinde tarak birinde
Ayna umurunda mı dünya)
Bizimde umurumuzda değildi
Her şey tozpembeydi
Ve bir gün evet bir gün
Duvar çöktü, ne pembe renk
Nede pencere kaldı
Kendimizi boşlukta bulduk
Karşımızda yaşamın acımasız
Ve zalim gerçekleri bize gülüyordu
Bu acımasız, canavar, korkunç
Yaşam gerçek dünyaydı
Ben etrafıma baktığımda
Seni göremedim,
Eminim evet
Çok eminim
Sende beni
Kayıt Tarihi : 3.12.2009 19:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!