Pembe Mor Şiiri - Kamil Aydemir

gözlerin dereye su içmeye inişi caylanların
dudakların gülüşü narın
sana kölye ve küpe aldım
sevdam gibi beyaz
senin gibi narin
zaptedemiyor sütyen
asi tay gibi ayvaların
karadenizin dalgaları gibi hırçın kalçaların
gelir arzularımın kıyılarını döver
şair imge gibi anlamlı
şiir gibi temiz
şiir gibi ölümsüz sever

sevgim olsa da aslı
kölye ve küpeler benden şanslı
onlar seninle birarada olacak
küpeler kulaklarından asılacak
kölye sımsıcak gerdanında mutluluk dansı yapacak
ve arasıra iki dağın arasına dalacak
istediği an seni gerdanından öpecek
oysa sen bana yasak
neleri yitirdiğimizin farkına varacaksın
sevgiyi (bir kez) yaşasak

şairim ben
hiç bir elbise benden saklayamaz altındakileri
görüyorum bütün güzelliklerini
yakıyor beni ormanlığın arasındaki kızıl kor
mutluluğun doruklarına çıkan yol
pembe mor diyorum
pembe mor
ne demek istediğimi sen anlarsın biliyorum
yarınlarını da katmak istemiyorsan yitik yıllarına
korkularına
tabularına değil
beni yaralı gönlüne sor
ve aşkı bende gör
insan olmak çok zor

unutmaki dün olacak yarın
ve iki kere yaşanmaz hiç bir ömür
sevdama da geç kalma
geç kaldığın gibi kendine
uzanda bak
ertelediklerinle dolu düne
ve elinde kalan hüzünlerine
bilinmez ne kadar mesafe kaldı ölüme
(işte bunun için)
sığdıralım sığdırabildiğimiz kadar güzelliği
yaşadiğimiz her güne