Pembe Gül Şiiri - Serhat Yağcı

Cennet bahçesinin ortasında pembe bir gül açtı
Sarp kayaların içinden açan
Kararlı ve inatçı
Bir çiçek gibi

Öyle bir açtı ki
Renk getirdi yağmur yüklü bulutlara
O renk yağmuru attı,
Karanlığa dair ne varsa
Toprakta,betonda,çimende ve bende

Gül aydınlatıyor geceyi
Gül aydınlatıyor,
Karanlık ve sonu görünmeyen kuyuyu
Ben ki kuyunun en dibindeyim
Sonsuzluğun dibinde
Karanlık dünyama pembe bir güneş oluyor gül,
Ok gibi saplanıyor
Süzülüp aşkı taşıyan yaprakları

Uzanıyorum güle tüm gücümle
Ona sarılmak istiyorum
Ah, o gülün ruhundaki
Mahlukatın en güzeli
cennetten gelen
Ak yüzlü melek gibi,
Benimde geniş ve parlak
,Beni arşa taşıyacak
Ve güle kavuşturacak
Kanatlarım olsa
Güle kavuşsam
Güle sarılsam
Kanatlarım yansa onun aşkıyla
Onun aşkıyla bulsam kendimi
Kavuşsam tek ve yüce hakikatime