Pembe gül Şiiri - Salih Özenç

Sensiz gözlerim uçurumun kenarında.
Bıraksan derinlerdeyim.
Ellerimi tutar mısın sonsuza kadar,
Yoksa kayar mı ıslanarak gözyaşımla?

Ben düşerken uçurumdan,kayalara sürtünerek.
Pembe gül kokusu sarar içimi.
Bırakmadın senden bana hiçbir şey.
Kan kırmızısı gözlerle,
Kırışık yüzler kaldı sadece.

Baharı andıran gülüşün ve düşüşüm.
İkiside kayboldu dalgalarda,ardı ardına.
Belki seni çok özleyeceğim,
Belki yaş dolacak hep gözlerim.
Ama hiçbirzaman ellerim inmeyecek semadan.

Bir gül kopar benim için,tak başına.
Pembe gül olsun.
Ben gitsemde bu dünyadan,
Senin yüzün hep gül olsun.