Pembe Gece Şiiri - Yunus Özerdem

Sen, ben, bir de müzik vardı,
Pembeydi gece...
Ve kimse sormadı niye?
Hal buyken, halsizdi hece...
Devrik bir dönemin,
Devrik baş/a bakanı,
Dosttu!
Ayağa bakan düşman!
Böyle başladı gece...
Ben, sen, bir de müzik vardı,
Şeffaf bir fanos,
Loş bir geceye gebeydi....
Pembe,
Pes dedirten bir pembe,
Baştan çıkardı tüm heceleri....
Kekelemeye başladı AŞK!
Sen, ben, bir de müzik vardı,
Uzadıkça uzadı gece,
Bir yılan gibi kıvrıldıkça kıvrıldı,
Kıvrım kıvrım...
Hem güldü,
Hem ağladı sessizce gece,
Pembeliğine aldırmadan gizlice..
Ben, sen, bir de müzik vardı,
Flarmoni desem değil,
Orkestral bir varoluştu,
Solistin dilinden süzülen,
Dimdik özgür ve kimsesiz,
Bir can, bir de candan,
Ağladı kimsesizliğine canan...
Sen, ben, bir de müzik vardı,
Pembeydi gece...