Pembe Düşler Şiiri - Mert Polat

I.

pembe düşler kurdum bütün gece
ellerini bir tuttum,öldüm
kiremit yalnızlığı hüzünlere
soğuk bir ceset gibi
kırmızı güller gömdüm

II.

gündüz yorgundum,kan doluydu kadehim
hırçın bir çocuk gibi parça parça buluttum
olta attım denize
birkaç demde yalnızlığımı unuttum

kızıl saplı mızraklar
sapladılar minik elleriyle
varlarıyla yoklarıyla saldırdılar
ben senindim hemen her devirde

-birkaç demde ayrılığın yolunu tuttular-

ne vakitti gün battı
birbiri ardınca aşklar
savaşacak yer kalmadı
bu güz,bu hüzün,bu ıssız hayatlar
bir an geldiki vuruldum
sağ çıkamadım savruldum
ki açılan yarada
bir tek seni buldum

III.

-aciz hayatlar avucumda
sıcak,kül kokan yalnızlığım-

IV.

gözlerimden doğan güneş
yerini aya bıraktı

pembe düşler
hırçın,kimsesiz düşlerdir
kan kokan gecede
yara almış son siperdir

-hayali hayatlar bir kenara-

V.

gözlerine daldığım zaman
mavisinde
şizofren bir aşık

aklım başımda değil
aklım başında

VI.

mask giymiş kediler
tırmalıyor son nefesimde bile
sinsi haykırışlar ötesinde
pembe bir salkımdır düşlerim
işte ben bütün gece
bu salkımları
düşlerim

VII.

-sevgi kırıntıları hariç hayat
katışıksız,saf,umut döşeği-

VIII.

umutlarımın alacasında avucumu yakan
ispatlanmaz bir ısırap yalnızlığım
gafil avladı bıçak ucu umutlarım
her gece pembe düşlere daldığım

Mert POLAT