Pembe Dudaklım Şiiri - Murat Serdar

Sevdam'a.

ilk tokat simsiyahtı yanağımda
Babamdan
ama bir duble rakının
kirli beyazlığında

kazandığım ilk para
Gri bir beşlikti avucumda
ama ayakkabı boyasından utangaç
siyah tırnaklarımda

okuduğum ilk kitap
Çok güzel bir çocuktu sayfalarında
ama lime limeydi sayfaları
yarım kalmış hikayesi
yırtılmış siyah kapağı altında

paylaştığım ilk şey
Susamlı bir simitti gri güvercinlerle
ama yetmedi kopardığım lokmalar
ayaklarıma sürünerek
mırıldayan bir pasaklı kediye

siyahlı beyazlı geçti hep
Ay beyazdı ve siyahtı gece
üşümek siyahtı ve beyazdı sığınmak
bir kuytu köşeye

kaçmak beyazdı ve siyahtı herkes
simsiyahtı sevdiğim kızın gözleri
ve beyazdı beni terkettiği perdelerle pencere
İçeride hep beyazdı hayat
bilirdim ben görmesem de
insan karanlıktayken
en iyi bildiği renkti beyaz
en iyi bildiği renkti ayaz
en iyi bildiği renkti gece

Herşey renkleniverdi sen gelince

Kırmızıya alıştı dilim
dudağına değince
Yeşile aşinayım artık
gözlerin nemlenince
Kızıl batan gün değil
saçlarına bir yel değmiş ince ince
Al uzaktan baktığım gamzelerinde
Pembe avucumda eriyen bileklerinde
Seninle masmavi yıldızlar
ve siyah değil hiç bir gece

şimdi dualarım beyaz
duvağın beyaz
binbir renkli çiçekler dilinden her sözcükte

Kalan siyahlık ne geceden ne hüzünden
özlemektendir gri bakışlarım
seni yanımdayken bile