Pembe bir erkek rengidir.
Eğer ağlamayı biliyorsa erkek.
Ve mücevherdir gözyaşı,
sade yaşamayı biliyorsa yürek.
Ağlamak,
feminen masallar kadar uzaktır
yahut
utanç verici bir durak.
Kim söyler..?
Er kişi niyetine ağlıyorum.
Ağlıyorum çünkü ruhumun mavisine yüreğimin yeşili karıştı.
Bana dair olmasada uzaklarda çocuklar ölüyor ve ben ağlıyorum.
Annelerin dul kalışını...
Kendi acziyetimi ıslatıyor göz yaşlarım.
Filistin'de
kurşun kurşun öfke sıkılıyor dünya barışına.
Sessizlik erdem değil mi / ya...? /!
Barışan yerleri felç olanlara susmak...
Dünya üzerine doğmuş kutsiyet düşmanlarına sessiz kalmak...
Yapma erkek adam;
ağlamak ayıpken yakışırmı bana sessiz kalmak nasırlaşan ruhlara.
Ey Filistin!
Ruhumun mavisinden ruhuna katmaya...
Yüreğimin yeşiliyle yanında kalmaya...
Pembe masallara özne olmaya...
hazırım..!
Peki sen..?
Geçmiş umarsızlığımı affetmeye hazırmısın...!
Kayıt Tarihi : 20.11.2006 23:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
''Tamunda dayanırmı bilmem ey Sahip, cürmümü eritmeye naciz bedenim. Ben ettim sen eyleme, sevgilinin huzurunu göreyim. Ya rab, fakir benim mal senin aciz bir kul diyeyim...! '' Saygı.....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!