Tutumları çok sertti, sonunda yumuşadı,
Hayvanda vicdan var ki bağrına basacaktı…
Deme vicdan olur mu, benzeri duygusu var,
Vicdan denilmese de hoş bir içgüdüsü var…
İnsan gibi münevver buna şaşırdım kaldım,
Yavru bağra basıldı hiç de inanamadım…
Tuttuğu her fareyi ona ikram ediyor,
Arkasına dönerek, mutlu mırıldanıyor…
Evvelden istemezdi, şiddetle reddederdi,
O var diye hiç gelmez, kapıdan da girmezdi…
Şimdi birden değişti, onu görmezden gelir,
Ona ikram düşünür, kısmetini getirir…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 8.8.2014 03:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!