Pelinsu Büyüyor… Şiiri - Aynur Meydan

Pelinsu Büyüyor…

Bunu dün akşam anladım.
Hatta daha öncesinden,
Ta ki balo telaşı başladığından beri,
Yaşadıklarımızdan anladım.

Mezuniyet balosu,
İlk beş yıl bitti,
Halbuki dün kucağıma almış,
O kara gözlerinden dün öpmüştüm sanki.

Günlerce sürdü telaş,
Kıyafetle başlayan,
Saç ve makyajla süren,
Gitar ve tango provaları,
Sahneye çıkıp bir delikanlının kolunda,
Papatya gibisin beyaz ve ince ile dans ederken büyüdü.

Bir genç kız edasında,
Hafif mahçup,
Ama ne istediğini bilen adımları atan,
Arada göz ucuyla bizi takip ederken sahneden,
Hem mutlu hem de heyecandan buz kesmiş elleri ile,
Hayata tutunan kız benim kızımdı.

Her şey ilkokuldan sonra başlar biliyorum.
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Sadece o değil çevresindeki tehlikelerde büyüyecek,
Dağ gibi üstümüze gelecek.

Biz onu korumaya çalıştıkça tehlikelerden,
O bizi yanlış anlayıp,
Özgürlük,birey olma,kendi haklarından bahsedecek.
Bu sahnede ki küçük genç kız korkudan gözleri büyümüş,
Belki kocaman sesi ile başkaldıracak bize.
Aramızda ki mesafe büyüyecek,
Belki onu seyrederken akan,
Gurur dolu,sevgi dolu,umut dolu gözyaşlarım,
Acıdan ve çaresizlikten akacak.

Hepsi sığdı bu sahneye ve gösterilere;
Bilemem kaç anne,baba yaşadı; yaşadığımı,
Kaçı gördü benim gördüğümü,
İşin aslı Pelinsu Büyüyor.
Ve ben anladım ki korkuyorum.

Ama yine bir kez daha anladım ki,
Yanında olmak istiyorum.
Her ne olursa,başımıza ne gelirse gelsin,
Onunla olmak ve mücadele etmek,
Ona gelecek tüm kötülüklere başkaldırmak.
Yaşamak onun için ve oğlum için,
Yaşamak istiyorum.

12/06/2010
A.Meydan