Pelinsu. Şiiri - Aynur Meydan

Pelinsu kızım benim canım,
Kendim için yaptığım en güzel şeylerden biri,
Arkadaşım,annemin yerine koyduğum,
Sevgili kızım.

Baktığınızda ufak tefek,kapkara gözlü,
Sirin mi şirin,güzel mi güzel bir prenses.
İstemediği bir şeyi yaptırmaya kalktığınızda ateş parçası.
Tıpkı ben,tıpkı annesi gibi.
Gözyaşlarıma dayanamayan, boynumu büktüğümde,
Yanıbaşımda olan.
Anneannesi ile dedesi mezarında okumak için dualar ezberleyen.
Karabiberim,can kuşum,kızım.

Kaderi bana benzemesin isterim,
O doysun annesine,babasına.
Benim kadar ezilmesin,üzülmesin,
Biraz da katı olsun, acımasın kimselere ben gibi.

Hayatı biraz da kendi için yaşasın isterim,
Ama bir sözü gelir annemin kulaklarıma hemen,
Annesinin çektiği çile, kızının çeyizi olurmuş,
Onun çeyizinde benim mutluluklarım,gülüşlerim olsun.

Hep,daima gülsün,kolay olsun onun için yaşam.
O çok sevdiği filmlerdeki gibi güzel talihi
Tahsili,işi,eşi ve çocukları olsun.
En çok da isterim ki ben gibi yalnız kalmasın hayat yolunda,
Onun yanında annesi, babası ve ağabeyi olsun,
Ağlayacak dost ararken omzunda, hatalar yapmasın.
Çünkü ben artık biliyorum ki;
Tek dost omuz, kendi canından olandır insanın.