Pelesenk Şiiri - Adnan Yeğin

PELESENK

Dedem,gelin,der’di,ninem püsküllü
Amcama yengeydi,komşuya güllü
Halam sa sevmezdi onu bir türlü
Evlilik annemde bir kara yazı
Annemse içimde dinmeyen sızı
PELESENK
Kabrine bin selam olsun annenin
Hayatta hiç yüzü gülmedi zira
Sillesini yerdi,her bahanenin
Kabir de anne ler erdi huzura

Ağızda pelesenk,sadece anne
Ne dese,büyüdüm artık,sana ne
Ey kıymeti bilinmeyen,şahane
Biliriz kıymetin,düştükçe zora

Ev kadını oldu zamanla adın
Kadın iken,varlığından utandın
Yaşarken herkezce aşağılandın
Bu yüzden mi kabrin dönüştü nur’a

Evinde nökerdin sokakta çiçek
Yüreğine dağ lar oldu içecek
Asıl kıymetini yoktu bilecek
Anlarsın diyordun gelince sıra

Hâlâ anlamadık biz seni inan
Sen öldün kızına verildi sıran
Onunda halini yoktur hiç soran
Şimdi eskisinden daha zor bura

Ne işe yarar dın,sahi sen anne
Tarlada tırpandın,ekinde tane
Tandırda ekmektin,un da merdane
Sadece pişerdin düştükçe nara

Beş para etmezdi,ne yazık adın
Geline kaynana,babam’a kadın
Allah aşkına,sen,neyi yaşadın
Nasıl ağlamayım ben ardın sıra

Anneler günüymüş aldır mı yorum
Yüzüm yere dönük kaldır mı yorum
Seni yok sayana saldır mı yorum
Hala tüm anneler muhtaç mezara