Peki Ya Sen... Şiiri - Hakan Alparslan

Bereketine bile küskünüm senin,
Çek semalarını üzerimden;
Bu akşam yağmuru tek başıma izlemek istiyorum.
Islandığım cabası olmamalı bu sefer,
Bırak ellerim bir avuç toprağı hissetsin.
Heyecanıma bir sen tanıksın halbuki.,
İçimden geçen, bu korkusuz korkaklığıma da.
Haydi durma geç dalganı.
Fırsat ayaklarının ucunda hala.
Ben çaresiz olmayı senden öğrenmedim elbet.
Tamam, al yağmurda senin olsun,
Gökyüzünün rengi, yıldızların parıltısı da.
Yeter ki ay ışığı ve beni bırak bir başıma.
Közlenen akşamlar sıcacık bir nefes gibi ısıtsın içimi,
Işığım semalarımdan bana baksın,
Bense göremediğim bir karanlığın içinde,
Sadece kendimi arayayım...

Hey gidi, yaşamak vardı bir zamanlar zihnimin bir ucunda.
Hani tozlanmış ve geri dönebilme ümidiyle boşa çıkan yaşamak bahsettiğim.
Çocukluğum bir de, umudumla saklambaç oynadığım yıllarım.
Şimdi ya hayat saklandığı yeri unuttu,
Ya ben yaşamayı.
Peki ya sen...

04.03.2004