Peki Ya Gözlerimiz? Şiiri - Çizgili Mavi

Yanımdasın...
Hemen yanı başımda, bir kol boyu mesafede.
Payımıza susmak düşmüş.

Susmak.
Dilimiz uymuş kanuna nizama,
Susmuş. Adeta yutmuş gibi dilini.
Kelimelerin ağzını bıçak açmıyor,
Susmuş kelamlar.
Payımıza susmak düşmüş.
Dilimiz sükûta ermiş.

Çıt çıkmıyor koskoca dünyada.
Tüm sesler, tüm sözler gizlenmişler.
Bir Ah çeksem; şöyle derinden bir ah!
Sura üflendi sanacak herkes.
Adın bir dökülse dilimden, adını bir ansam.
Kopacak kızılca kıyamet!
Sonra mahşer…
Dilimiz sükûna ermiş.

Peki ya gözlerimiz?
Gözlerimizde kopan fırtınalar…
Kopan kıyametler ne olacak?
İsyan eder gibi bakmıyorlar mı sisteme?
En hafifinden anarşist sayılmazlar mı?
En suskun eylemlerin, en sessiz devrimlerin…
Baş sanığı değil mi gözlerimiz?

Dilimiz susmuş… Boğazımız kurumuş.
Her şey yerli yerinde;
Masa, çay, sigara izmaritleri, kurumuş çiçekler…
Hava aynı, zaman dar ve isyan vakti…
Susuyoruz… Kedi susuyor, telefon susuyor…
Ağzını bıçak açmıyor hiçbir sesin!

Gözlerinden bir damla yaş süzülse,
Kopacak Nuh Tufanı..!
İçimize ağlayan gözlerimiz ne olacak?
Yüreğimizdeki bu kor ateş…
Karanlık gecelerin sabahına doğmamak için direnen güneş…
Ne olacak peki, gecelerce ağlayan gözlerimiz?

Akşamüstü serini, bir kahve telvesince vakit…
Tüm kahveyi boca et de biraz daha kal.
Yüzünü görsem de şâd olsam der gözlerim…
Bakmasa gözümün içine de anlamasam derdini der gözlerin.
Konuşuyorlar kendi aralarında, çıt çıkarmadan.
Sessizce…
İstemsizce…

Dilimiz sustu, eyvallah…
Herkes sustu eyvallah…
Gün bile sustu gece oldu.
Gözlerimiz…
Gözlerimiz ne olacak?
Dilimiz huzura erdi; sustu…
Peki ya gözlerimiz?

Dön arkanı, yürü ve yavaş yavaş uzaklaş…
Parmaklarının ucunda yürü, ses çıkmasın.
Ayakların seni geri çekecek, gitme diyecek.
Sen susacaksın.
Susan yalnızca sen olacaksın.
Her şey yerli yerinde;
Takvim yaprakları, tükenmez kalem, altı çizili cümleler…

Payımıza susmak düşmüş.
Susmak.
Dilimiz uymuş kanuna nizama,
Susmuş. Adeta yutmuş gibi dilini.
Peki ya gözlerimiz…
Gözlerimiz ne olacak?