Peki Ya Dilsiz Olsaydım?

Belki bu hikayenin de sonuna geldik.
En azından sonun başlangıcına...
Aslında bu sorularla kafa karıştırırken,
İçimdeki ses çoktan sonucun ne olduğunu söyler gibi:
Yine sonuncu olduğumu...

Susmadım gidişin üstüne...
Anlattım yalandan neler olduğunu...
Sensiz kurduğum cümlelerden kimse anlamadı;
Aslında gizli öznenin sen olduğunu!

Ama bu seferki farklı bir tat bıraktı, damağımda...
Hiç beklemediğim bir anda,
Mesela sokakta...
Olmadık bir cisimde yansımamı gördüğümde,
Yüz yüze geliyorum yine çaresizlikle...
Seninle...Ve kendimle...
O umutsuz gözlere bakıp,
'Sen elinden geleni yaptın! ' diyorum, içimden...
Kırılgan bakışlara, özgüven yükler gibi...

İşin en acı tarafı ne biliyor musun?
Sen bu uzun maratona çıkarken,
Yorulmak için koşmazsın.
Ancak yorulduğunda anlarsın;
100 metre için yıllarca süründüğünü!
Ruhumu neden senle öldüreyim?
Her şey onun özgürlüğü içinse,
Bendeyken, neden sana tutsak edeyim?

Sustuklarım geçmişimdi...
Konuşamadıklarımsa biz!
Sözün bittiği yer!

Sessizliğim hiç aynı olmadı!