Peki ya ben Şiiri - Murat Online

Peki ya ben...
Seni nasıl sevdim, bilir misin?
Bıraktığın kokun hâlâ yastığımda,
Koridordaki yürüyüşün —
Hâlâ hatıramda.
Salına salına,
Karşıdan bana gelişin...
O anları hep içimde taşıyorum.

Bazen kızıyorsun bana
Olup olmadık şeylerde.
Ama bil ki,
Yürek konuşunca, kalem susar.
Benim dilim söyler seni,
Eğer dilim kalem olsaydı,
Defterler yetmezdi
Sana olan aşkımı anlatmaya.

Senden, seni sana anlatmamı isteme...
Çünkü sen,
Anlatılamayacak kadar özelsin.
Kelimelere sığmayacak kadar derinsin.
Ancak yaşanabilecek kadar değerlisin.

Sen gül...
Hep öyle güzel gül.
Yüzüme baka baka, içten gül.
Kahverengi gözlerini kısarak gül.
Şaşkın bakışlarının ardına saklanarak gül.
Ben o gülüşte varım zaten...