Peki sahip! Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Ev sahibiymiş gibi davranmak neyin nesi oluyor ki şimdi acaba
Hepimizin misafir olduğu fırıldak gibi dönen bu yalan dünyada
Mevsimler değişiyor ağaç gelişiyor taş bile şekilleniyorken rüzgarla
Milyarlar milyarlarla ten temasta yan yana nefes alıyoruz bir fanusta
Saraylarda korkuyla yaşayan da yoklukta kapısı açık uyuyan da…
Yağmuru karı ayazı yiyipte hala bir şeyler kıpırdamıyorsa bağrında
Sırtımıza saplanmış bir bıçağın acısıyla kıvranıp dolanırken ortalıkta
Herkes herkesin bir sonucu da olsa kabulü en zor gerçek bu galiba:
Sıradanlık! Ve o elmas bir gerdanlık uzanırken boynumuzda,
Gördüğümüz resim her an değişiyor doğan ve ölen yeni bir canla aynada
Asıl sıra dışılık burada başlıyor diğerinin de sen olduğunu anladığında
Mutlu başlangıçlar ne kadar lazımsa mutlu yaşamak için hayatta…
Amaç ölümsüzlük ve ebediyyen kalmaksa bu dünyada; o zor onu bir geç!
Tam da bu yüzden mutlu vedalar lazım; onun için de mutlu insanlar, her anımızda…

Yılmaz BEKTAŞ