Peki, neydi gözlerindeki büyünün sırrı?
Neydi;
Ruhumu cehennemin kirli alevinden arındırıp,
Cennettin mavi huzuruyla buluşturan.
Yüreğimde zifiri ışıklar idam ettiren..?
Bir kar tanesi aydınlığında,
İlmek ilmek gülüşünü dokuyorum, şiirlerin kilimine.
Gözlerin alıp götürüyor ruhumu, adresini bilmediğim yasaklı hayallere.
Yıldızların busesinden sakındığım dualarımı, sessizce gecenin narin karanlığına bırakıyorum.
Ve bir dil kesiği suskunluğuyla, köşe yastığıma saklıyorum ümitsiz düşlerimi...
Kayıt Tarihi : 13.5.2019 02:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!