küçük bir cocuk gıbı korkuyorum karanlıktan,
belkide vijdanımla basbasa kalmaktan,
kimbilebilir, belkide yanlızlıktan
aynalara baktıkca myuzumu goremiyorum,
dısarıya baktıkca hayatı yasayamıyorum,
kısacası ben yavas yavas ölüyorum...
bir yagmur baslıyor ansızın,
gözyaslarımla birlikte ıslatsın beni,
o acı cıglık kulaklarımda bırakmıyor beni,
hava bile zehir gibi,
her içime cektiğimde eriyorum...
ama ne fayda sessiz sessiz aglıyorum.
çığlık attım feryat ettim haykırdım,
sesimi kimseye duyuramadım,
şimdi bana kendin birseyler yap diyorlar,
ama artık ne kaldı ki yapacak...
peki şimdi ben ne yapayım?
Kayıt Tarihi : 22.7.2008 16:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!