İnsan pervasızca dalgalanan denizin içinde,
Ağzını açmış oltaya kapılan balık olmamalı.
Ya da kahpe düzenlerin alçalmış zihniyetlerin üstünde gölge veren bir ağaç olmamalı.
PEKİ İNSAN NE OLMALI?
Tarifsiz acıların içinde işkencelere gark olmuş,
Ahiretini unutup dünyaya ve insanına esir olmamalı. Ya da içler acıtan yaşanmış yaşamları sahneye koyup sinamalara döküp acıları yaşayan insanların sıratından para kazanıp şöhret olup adını Sinam'a tarihine yazdırıp en oyuncu seçilip bu işkence acıları yaşayan insanları bir kenarda unutup acaba yeni filmi ne olacak diye hayranlıklar içinde yarınını unutup tek bir insanını takip edip takiplerin ve hayranlıkların eziyetlerin altında bir umut yolu aramamalı.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta