Peki Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Yine uyandım, yine yeni bir hüzün
Duvarlar örmedim sana,
Yılların karkas kalmış binasıyım
Kapım yok, pencerem yok
Yuvayı dişi kuş yaparmış, peki...

Yine dövdüm dizlerimi oturduğum yerde
Mesele aynı, atamadığım adımlar
Çocukluk yaralarına karıştı morluklarım
Çerçevesinden özlem taşan özçekimimizde gözlerim
Renkli kahkahalar bile mutluluk getirmiyormuş, peki...

Yine okuduğum kitaba bir çiçek koydum
Papatya, sümbül, daha niceleri
Kurudular iki yaprak arasında
Ama seni nasıl sığdırırdım bir paragrafa
Güller hiç kururmuymuş, peki...

Yine adresini sordum bildiklerini zannedenlere
İlk sağa dön diyene kadar da dinledim
İşte bak solumdasın, nasıl dönerim o yöne
Truvamdasın ve tüm yollar sana çıkıyor
Labirentler de içten fethedilirmiş , peki...

Yine iki tarafı ağaçlarla çevrili yolumuzdayım
Yağmurlu gecelerdeki şarkımızı mırıldanıyorum
Zaman ve mekan akıyorlar eteklerine doğru
Ben de çekimindeyim benliğinin
Sudaki gölgeden de iz sürülürmüş  , peki...

Yine yalnızlık belli etmeyen elbiseler giydim
Mil yağsa kir tutmaz bedenim
Ağırdır yalancı gülümsemeler maskesi
Umutlarımla pişiyorum yüksek basınç altında
İnsan emelleriyle göçermiş, peki... peki...