Peki Şiiri - Altan İlhan Arslan

Peki, ne gün beklesin bu sabahı
ne kıyılar suyunu denizin.
Ne martıları duyalım biz, biz olalı yürekçe
bir mezar getirsin okunan ezanlar
kelamı sen duyur, sen duyur herkese
herkes de duysun cehenneme gittiğimi.

Peki, ben çekilirim tabiatından
sen ahire kalmaz uzun ömürler boyu
nice baharı bensiz taze bir güneşe aç.
Ey gül! Her yaprağın al'a dönmesi için
bilirim o dalda sen gün ışığına muhtaç
sende unutursun beni gelen her yeni gün.

Ne şahadetine kaldı ibret, ne yüreğime
söz hakkıdır diye, hakkı ölmüş ibretin
alemine düşmez bizdik, bizde yenildik.
Destura değmez hiç bir duanın
meftunu sayılmaz lanetine geldik
sen söyle ey sözüm! Haklı gittiğimi.

Peki, son sözüne sayıldık, o son hece
efkarlı bir dilden yüzüme susta konuş
ser marifetini şimdi cümle kurmadan.
Sessizlik bitirsin, sen sus! Artık sus!
Yeterince ezildik, haksız düşürdün bizi
Sen söyle ey rezil! Ben, sevmedim mi?

İnsanın kaltağı zamanla nahş olurmuş
rapt olurmuş cana sen sırtını dönünce!
Sel vururmuş anda kudurmuş gibi
nice olmuş insanlık ey ömrüm!
Ne tanrıdan söz et! Nede doğruluk
ışığı varsa sevginin kim söylesin bunu?