Pek Çok Cesur Bu Neferler Şiiri - Yorumlar

Almış başını giderken ağlıyor yürekler, Ya şehittir, ya da gazidir bu askerler. Ayrı bölgelerden gelmiş, belki dönemezler, Tek vücut, tek kafa, pek çok cesur bu neferler.. Kimisi Anadoluilu, kimisi şehirli. Bazıları Edirneli, bazıları Rizeli. Hepsi bir karavana etrafında dizili, Tek vücut, tek kafa, pek çok cesur bu neferler. Biline ki Kürt, Roman, Ermeni de var orda! Herkes birer kardeş, farksız tek urba altında. Öyleyse nedendir bu dövüş, bu hırs, bu kavga, Tek vücut, tek kafa, pek çok cesur bu neferler. Sivilde birbirlerini hiç tanımaz iken, Yatakhanede sıkıca sarılan kardeşken, Göz yaşlarını tutamaz terhise giderken, Tek vücut, tek kafa, pek çok cesur bu neferler. Öyle bir sıcak dostluk ki askerin ocağı, Öyle mukaddes ki o bir ana kucağı, Öyle asildir ki, maziye dön gör geleceği, Tek vücut, tek kafa, pek çok cesur bu neferler. İşte Asker ocağı denilen mukaddes yer, Değil kavga, dövüş, orası hep barış ister. ATATÜRK İLKELERİNE tam bağlılık yeter! Tek vücut, tek kafa, pek çok cesur bu neferler. Sırasıyla Anadolu aklımıza gelen, Hiç unutulur mu İzmir, şehidimiz Teğmen. Gözden geçirelim, Kordonboyu ve Menemen! Tek vücut, tek kafa, pek çok cesur bu neferler. Geriye dönülmesi gerekiyorsa şayet, MUSTAFA KEMAL ATATÜRK başta gelir elbet! Ufka bakınca, Çanakkale ve İzmir ibret! Tek vücut, tek kafa, pek çok cesur bu neferler. 20 Aralık 2010 Pazartesi İSTANBUL