Pejmürde Bir Aşkın Portresi

Yosunlarda yüzmüş gibi yeşildi derya gözleri,
Aynalara yansır mermeri kıskandıran berrak teni
Rüzgâr gibi esip geçmişti sesi sanki hançereli,
Düşlerimde saklıydı rüya güzeli.

Özlemi gül döktürüyordu hasret çeken anılarıma
Uzaklara bıraktığım bir portre gibi saydam çile,
Denizin dalgayla dövdüğü kıyıdan düştü içime,
Titreyen kaygılarıma nasıl bir değer biçile

Ürkek aşıklar gibi karada kıyıya vurdum,
Yare hep daracık sokaklarda kavuşuyordum,
Buluşmak için sen aşağıdan, ben yukarıdan savuşuyordum,
Şimdi düşlerimden silindiğin gibi yüreğimden siliniyordun

Tahtaları üşümüş sahipsiz banklar,
Kayalara pineklemiş yolu sonuçsuz martılar,
Hislerimi soldurduğun çimleri solmuş parklar,
Yüreğimde senden kalmış kırıntılar!

Pejmürde bir sevdanın portresini yansıtıyordu,
Sevdamız balıklar gibi oltanın insafsız ucunda çırpınıyordu,
Yorgun yüreğimin yelkenleri düşmüş didinip duruyordu,
Kirpiklerim gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordu!

Güvercinler yoldaşımdı insana hasret boş kaldırımlarda,
Kaygıyla tuttuğum ellerimi bıraktın gözüm kaldı o soğuk parmaklarda,
Meğer yeşil sandığım gözlerine yosunlardan geçmiş yalancı bakışların,
Gözlerim ve sen uzaklarda, bense kaldım darda

Önder Karaçay