Peh Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Falımı okudu güzel bir çingene
Seni seyrederek elimde, avucumda,
Birbirimize ne kadar da yakınmışız
Dünyanın birer ucunda.
Gece-gündüz yolumu bekliyormuşsun,
Benim için ölüyor,
Benim için diriliyormuşsun,
Gündüz hayalinde,
Gece düşünde görüyormuşsun.
Aslı-esası var mıdır dersin?
Peh.

Çingeneye her şey ayan inandığında,
Ne senin bana yolladığın mektuplar kaldı,
Ne uğrumda karasevda olduğun,
Ne muradın oldun diye türbelere bezler bağladığın,
Ne de yemeyip içmeyip
Gece-gündüz ağladığın.
Aslı-esası var mıdır dersin?
Peh.

Senin dahi bilmediğin neleri neleri bildi çingene,
Senin asla bilemediğin, göremediğin;
Evlendiğimizi davullar dövdürerek,
Ağaçlar arasındaki evimizi,
Üç saat mi desem, üç gün mü, üç ay mı desem,
İşte öyle bir vakitte
Teller-duvaklar giyiyormuşsun,
Çingene böyle dedi, sevgilim;
Geliyormuşsun.
Aslı-esası var mıdır dersin?
Peh.

(BİR ŞARKI SÖYLE BANA İsimli Serbest Şiirler 'inden > 25-26/100)